Roel Sanders.

Verhoal.

Aan de Sonja

Gusternommedag schoevelde n vraauwmens veur mie oet, richten Hoofdstroade. k Keek mie d'ogen sikkom tou kop oet. t Was n hail spektoakel.
Aine bain kreeg ze mit pien en muite noast d'aander. Dikke batterij zuzooide der achteraan. Oet ooghörns zag k dat n bult aandre lu ok mit verboazen noar heur keken.

Ze kwam veuroet, mor vroag nait hou. Billen sleten wat aan, al kon k t nait heuren en mossen vervast slim smaarteg wezen. Wat n slietoage aan heur bainwaark en undergoud!
Meewoareg keek k noar t vrommes. Haar blikskoaters n hail nuver snoetwaark en zat goud in kleroazie. Slim begrodelk veur heur, mor ze har t spek ja zölf noar binnen waarkt en mos neudeg aan Sonja om n poar 'zieden' kwiet te roaken. Was, as t n swien west was, meer as n zolter en overriep veur slachterij.

t Wicht haar mor n lutje 'tochtgat' under neuze, mor zag bliekboar kaansen genogt t zwikkie noar moage te kriegen. Zel lu, dij der veur deurleerd hebben, nog nait touvalen heur wat gangboarder te moaken. t Was heur schienboar op ain of aander menaaier slim oet haand lopen.
Mout der wel wat aan doun (loaten), aans hoalt ze de honderd wizze nait. Nait dat zokswat neudeg is, mor bie wieze van zeggen.

Hou is zokswat in hemelsnoam doch pesseerd? Kin mie nait indenken, dat ze hierom vroagd het. Eten zel bie heur wel n versloaven worren wezen, mor mout doch n oorzoak hebben. Ze pebaaiert meschain heur ellén, verdrait, zörgen of wat meer weg te kaauwen. Haar in mien ogen doar beder over proaten kind, mor aandermans bouken binnen ja aaltied makkelk te lezen.
t Zel joe zölf mor aangoan! k Bin van mien aigen spiekervet, krek mien voader dij joaren leden oet tied roakt is. Aan vouer het t bie mien ol heer in aalsgeval nait legen. k Haar hom nog geern n schoftke bie mie holden, mor t mog nait zo wezen. Hogerhaand haar aans beslist...!

Dit vraauwke kin der meschain nog wat aan doun. Wel bin ik aans om heur doarop te wiezen. k Hoop, dat ze op ain of aander menaaier der wat an dut. Spoart heur n haile baarg gidderzaalf oet en verlengt heur ongetwiefeld zwoarwichteg leven. Zo het zie der, docht k zo, nait slim veul oareghaid aan. Mor k kin mie mishebben.