Mopkes.

Menno en Luutje hadden gain gelok mit t vissen op zee. Der kwam n man veurbie mit n boot vol mit vis. Mennovruig hom wat zien gehaim was.
"Ie mouten dichter bie de kust wezen, zo'n inham ien, tot t wotter zuit wordt," zee e.
Toun ze in n leutje baaitje wazen, zee Menno tegen Luutje: "Hoal even n emmer mit wotter noar boven, mienjong, en pruif even of t nog zolt is."
"Joa", zee Luutje, "t is nog zolt."
n Poar menuten loater vruig Menno t nog n moal.
"t Is nog altied zolt," zee Luutje.
En zo gong dat d'haile mörgen deur, totdat zai in n riviermonding beland wazen in stil wotter.
"Verdubbeltje-mie", ruip Menno op n duur, "woar mouten wie nou hin, t wotter is hier overaal zolt."
"Hest geliek", zee Luutje, "en emmer is ook zowat leeg."

Instuurd deur: Sense de Jong

Op n camping ligt der n hond aan de kedde.
n Man dij net aankommen is vragt aan Kloas, dij in zien plestieken stoule de kraante leest: "Bit joen hond ook?"
"Nee, mien hond bit nait", zegt Kloas.
Man lopt noar hond, hond gromt n moal en bit man in t bain.
Man gilpt t oet, kikt kwoad noar Kloas en zegt: "Ie zeden toch dat joen hond nait bit?"
Kloas: "Dat is mien hond nait..."

Geert zien wekker gaait, drukt op knopke, knopke brekt òf, trekt zien boezeroen aan, knoop der òf, lopt sloapkoamer oet, klinke der òf, ien keuken, kop kovvie moaken, oor brekt van t kopke. Nou duurft e nait te pizzen...

t Is 12 April 1838, Okke Kluun staait op t schevot.
De beule vragt hom of hai nog n leste wens het.
"Ik leuf t nait", zegt Okke, "dou joen waark mor".
Hai krigt d'struppe hom haals.
Beule schopt krukje onder hom vot.
Okke kronkelt aan taauw en stènt: "Wacht even, wacht even".
Beule krigt hom om zied en tilt hom weer omhoog, hai vragt: "Wat is der?".
Okke: "Man, ik stik zowat!".