Jacob Appeldorn.

Verhoal.

Overleven.

Meester Wondering, dij geern schildern wol, zee: Jullie motten n diktee doun over Sociale Gerechtigheid.

Jan schreef gaaw: Vrouw Lutter is afankelijk van sociale voorzieningen.

Wondering luip as n korperoal bie de baanken laangs, bleef hier en doar stoan en zugt net dat Jan dat opschrift.
Hai klapt zien haand op de baanke en kikt Jan n beetje giftig aan.
Dij loat zien penne vaaln en dut gaauw d'aarms overmekoar.
"Doar is n 'hhha' in afankelijk", zee e draaigend.

Jan greep zien penne en zee: "k Dou t nou wel even".
Hai zette der n 'h' veur en gaf t pepiertje aan Meester.

"Hafankelijk", brulde Wondering, en wér zo rood as n kommienist, "de 'hhha' is na de 'f'". (ipse dixit,ipso facto)

"Fhhhantasties", bibberde Jan, "t zal noeit weer gebeuren, en van nou oaf aan schrief ik:
'Vrouw Lutter is op steun'".

Wat der toun gebeurd is wait sikkom gainaine, Wondering en Jan gongen even tot klasse oet. Noa n zetje kwammen ze der weer aan. Wondering was aan t hhhinneken en Jan was aan t griennen.

Gain mens bekommerde zok om vrouw Lutter, dij net in t 'zunnetje' zet was.