Theo Corman.
Verhoal.
| | | | |
Emma
"Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste in het land..."
Mit t sprookjesbouk op schoot zit Emma veur spaigel en sprekt veur de zoveulste moal heur laifste spreuk oet. Zai bloadert deur t sprookjesbouk, dij zai van oma Edith op heur eerste verjoardag kregen het. Toch aalweer vief joar leden. Ze bekikt ploatjes, letters binnen veur heur as vremde taikens. Moeke het t bouk aal zo voak veurlezen, dizze regel kent zai tou kop uut. Emma staait begaisterd op van heur bero, en stöt de spaigel van t toavelblad. De spaigel ligt in diggels, verhilderd kikt zai der noar.
Emma begunt te reren. Deur gaait open en moeke vragt wat ter is. Snokkend wist zai noar spaigel, en zegt dat zai nait meer mooiste is, dat zai haildaal oet nkander ligt. Moeke nemt heur bie haand en let heur in spaigel op gaang kieken. Emma zigt dat ter mit heur gezicht niks loos is en klandert haildaal weer op. Moeke zegt dat t aal loat is en dat zai nou moar sloapen goan mout. Emma trekt heur mooiste nachtpon aan en kropt onder t dekbèr dat inkleurd is mit veul sprookjesfeguren.
Emma kikt in diggels en zegt heur spreuk op. n Lelke heks komt vanoet spaigel te veurschien en mit swaarde tanden belkt zai dat zai nuverste in t haile laand is!
Emma laagt en zegt: "Dat kin nait, ik bin mooiste."
"Het spaigel dat ooit tegen die zegd", kroakt hekse.
"Nee, moar moeke aal", zegt zai dudelk.
Heks nemt n ovoale spaigel tou heur buus uut en holdt dij Emma veur.
"Nou zeg t din", brolt zai.
Emma kikt in spaigel, zai zigt heur nuvere blaauwe ogen en heur krullende blonde hoar. Zai zegt heur spreuk, moar spaigel swigt.
Din bölkt heks spreuk, en spaigel zegt dat zai nuverste van t haile laand is.
Emma brolt. Mit n alderiezelkste laag, verdwient heks ien schaarven. Hou haarder heks laagt, hou haarder Emma begunt te brollen. Zai wordt wakker van n waarme haand dij over heur gezicht aait.
"Hé wichie, wat is der?", vragt moeke bezörgd
Emma verteld snokkend t verhoal. Moeke laagt.
"t Is moar ain dreum laiverd", zegt zai, Heksen bestoan nait en juust, wèl leufst doe nou, mie of dai òl lèlke heks?"
Der komt n bliede laag op heur rond gezichtje.
"Moeke, ik kin nait meer sloapen, leuf ik."
"Joawel", zegt moeke, "Wacht moar eefkes."
Moeke gaait stoan en pakt t sprookjesbouk van plaank. Zai gaait op raand van t bèr zitten, slagt t bouk open en begunt te lezen.
"Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste in het land?"
| | | | |
