Tammo Bakker.

Verhoal.

| | | | |

Ongelôkkergerwies kwam ik terecht in n hondenasiel zo as zoveul honden.
Nou wil ik nait zeggen dat het doar slecht was, mor ie vuilen joe gewoon n nul.
As je as hond gain aigen boas hebben, bin je dood ongelôkkig. Kin ie begriepen dat ik mien best dee, om hier vot te kommen? Iederbod als der bezuikers kwamen, gingen wie aalmoal stoan en keken nijsgiereg of der aine uutkozen wér. Sommege honden vonden alles best. Ze deden der gain meute veur.

Mor dizze môrgen dee ik wat ekstroa mien best om der zo aantrekkelk meugelk uut te zain. Ik haar al begrepen, dat as je n beetje mit de kop draaiden en de mìnsen schaif aankeken dat ze dat laif vonnen.
Gelôkkig waren de hokken dizze môrgen op tied schoonmoakt. Dat is ook wel es aans. Veuraal as ze mit te waineg volk zitten.

Ie mout n es waiten wat t veur n hond is, as hai der nait uut kin om zien behuifte te doun. As t nait aans kin, dou ik t in hauke. Mor, harregat, t is toch nait zo as t heurd. As je zukswat in joen aigen hok liggen zain ... bah! Doarom vuil ik mie dizze môrgen zo lekker, nou t hok weer schoon is.

Vanuut mien hondehok kin ik de sentroale ruumte zain, woar de grode boas en zien assistente de boudel regeln. Dij baide waiten alles van honden.
As der mìnsen in komen, trekt de pappegoai eerst de aandacht. Din de kadde, dij doar wat rondlopt. Dij doun mekoar niks. De kadde het leert kopkes te geven en din is t aaltied goud. En din kieken ze pas noar n hond.

Dou kwam der n meneer in mit zien zeun. Ik docht, opgepast! Zet alles op alles en loat zain wastoe weerd bist.
Zeun zag mie vot. Zien ogen glinsterden al, mor dij meneer keek gewoon over mie hén.
Ik heurde hom zeggen: "Dij klaine vin k nait mooi, dij doarnoast is ook niks en de aanderen bin allemoal veul te groot. Hou vindts doe dij doar" vruig hai aan zien zeun.
En wat gebeurd er? Hai kaist vedultjemie mien buurman uut. Dij leek hom wel wat tou. Dat is nou n hond dij in gain ain hondebouk veurkomt.
Ze zeggen wel ais dat hai uut voelnisbak komt. Mor dat dut niks. D'r binnen ook mooie voelnisbakken en dus komen doar ook wel mooie honden uut. Mor dizze, ik snap mit mien hondeverstand nait hou ze dizze uutkozen.

Sjonge, jonge, doarveur heb ik vanmôrgen mien poten extra wossen en de kladden uut de ogen hoald. Wat mout ik as hond nog meer doun? Je willen ja zo groag n fijne boas en dizze baide leken mie wel goud tou.
Ik bleef toch mooi recht op de poten stoan. Aaltied joe van de beste kaande zain loaten. Je kin nooit waiten.
Dou zegt de assistente: "Oh meneer, dij mout ie nait nemen, dat is n kreng!"
Kiek, docht ik, dat heb ik al voaker zegt en nou kin hai t ook van n aander heuren.
"Mor" zegt ze, "dij herder is slim laif, goa door mor es even mit lopen".
Man, man, man, ik kon mien hondeogen nait leuven. Ik zat hier nog mor vaaier doage en krieg al de kaans van mien leven. Ik wér mitain ophoald en kon in de hal kennismoaken. Bezuikers maggen nait bie de hokken komen wegens besmettingsgevoar.

Dou ik bie mien vermoudelke nije boas kwam, verloor k aal mien zelfbeheersen. Ik kwispelde zo haard mit mien steert dat mien haile lief van kop tot steert mit zwabberde en ik slikde zien handen as taiken dat ik slim bliede mit hom was. Ik droafde van bliedschop deur de hal, dou ondertied n raime opzöcht wér. Mit zien drijen gingen wie t bos in. Ze bleven mie aal mor aaien en ik slikte as dank heur baide handen. De vrundschop was gaauw sloten. Zukswat is din van twij kanten, nait din? Ze namen mie mit in auto. Op autorieden bin k gek. Allain in de auto van de boas vanzulf. En mocht t gebeuren dat ik even in auto wachten mout, hol ik zien stoule waarm deur achter t stuur te goan zitten.

De boas is bliede mit mie en zel nait zo gaauw weer zeggen: "Dij binnen allemail veul te groot. Mien noam is: "Amietsa", ik bin n herdershond. En wat hier allemoal opschreven is, is woargebeurd.

| | | | |