Wim Pekelder.

Verhoal.

Nije schounen

As kinderbieslag binnenkommen was wuir der bie ons keken of der nog wat nijs aanschaft worden mos.
De aine keer nije banden veur d fietse en d aander moal klaaier, of net aans wat we neudeg waren.

Op n zotterdagmiddag zee moeke, "Doe most neudeg nije schounen hebben mien jong, dienent hebben heur beste tied had. Wie mouten mor ains noar schounmokker Kuiter tou."

Nije schounen kopen was altied n hail gedou en k haar der altied n grode hekel aan.
t Duurde altied n aiwighaid veurdat t er n beslissing nomen was.
Met de schounen dij we uutaindelk uutzöcht haren mos k den proeflopen deur de winkel. As we eindelk n poar vonden haren dij goud luipen zee moeke, "Dizze schounen nemen wie, mor den n moat groter, wie nemen ze op grui, t is toch winter en met twij poar sokken aan pasen ze die persies."

Toun we thuus waren zee moeke, "Loat ze mor even bie de buren zain, wat dij der van vinden."
Ze vonden t aalmoal prachtege schounen en k vuilde mie oapetrots.

Henkie van Delden, ons buurjong, was op de weg met n bale aan t trappen, hai ruip, "Trap mie de bale even trogge".
Bale kwam recht op mie òf en met n enorme punter trapde k hom weer noar Henkie.
Op t zulfde moment heurden wie n plons in t òl Winschoterdaip. Mien nije schoune was mie uutvlogen en dreef midden in t daip...

Toun pa der met n haarke aankwam waren der nog wat brobbeltjes te zain, hai het nog even perbaaierd schoune op t dreuge te kriegen, mor d schoune kwam nait meer boven wotter.

t Ol daip hebben ze dempt en d schoune ligt t er nog altied op t zulfde stee.

Ploatst: 17-11-2019