Klaas van Zonneveld.

Verhoal.

Haiti!

"Joa, dat liekt mie wel wat, mor hou stelst die dat veur den?" Mien doofhaid speulde mie weer ais paarten, dou moeke veurstelde om n haai-tie te doun mit mien 79e joardag...

Zai ging onlangs deur t knije en zag aarg op tegen de kommende drokte. Begriepelk. d Haile dag in t enne en s oavends nait sloapen van aal dij drokte!

"Loat dien oren toch ais oetspoiten! En goa den ditkeer mor noar de brandweer! Ik denk nait an n vekaansie mor an dien joardag! n Haai-tie! In Mewoll bie Simone, waist ja wel... woar ik van t veurjoar mit wichter west bin!"
"Oh, dat Engelse gedou? Dat is toch wat veur vrauluu?"
"Joa, en ook veur ol wieven, zoas doe!, bist nou lekker?"
"Doe waist ja wel, da k al joaren van thee of bin....?"
"Dat wait k! Mor kinst der ook wel kovvie kriegen en t is der hail biezunder! Elk dijst der over heurst von t n belevenis. Ik dou t!"
"Doe dust mor" was mien antwoord. Al laank bliede, da k nait in t vlaigmesjien huifde en laange enden over t strand sjouwen mos.

t Feit, da k mien kovvie en tebak nait missen huifde was al n zegen!
En..., de lokoatie, dij ze kozen haar, dee mie ook deugd!
d Olle gaiterei in Mewoll, woaras vrogger kerkklokken goten wuiren deur Van Bergen en anno twijdoezendzestien t domein is van jongeluu mit n klaine bepaarken.
k Haar aait al n zwak veur luu, dij zogenoamd n beetje boeten de boot valen wazzen.

Dou ons dochter en schoonzeun de stap muiken om krisiskinder op te vangen, haar k doar wel n beetje mien bedenkens bie, mor dou k mit aigen ogen zag, hou dij bie heur weer op verhoal kwamen, was k ain en aal trots! Onveurstelboar houveul pech dat je bie joen geboorte al hebben kinnen!!

Bie aankomst wuiren wie al welkom haiten via n bord boven d ingang: 'Welkom Familie Zonneveld'. Vuilde waarm aan!

De vraauw van de oetboater dee doar nog n schepke bovenop en gaf oetleg hou ain en aander waarkte.
Zai felesiteerde mie ook noamens aal t personeel en ik wuir zowoar verrast mit n klain kedoochie! Ain van d wichter mog mie t aanlangen.
Wat schuchter langde zai mie t tou...
"Wat ja mooi, da k n kedochie van die krieg! Dat is n kuske weerd!", zee ik. Trok heur noar mie tou en gaf heur, zoas men dat tegenswoordeg dut, drij doekjes.
Volgens mien klaindochter schrok ze eerst even, mor glunderde doarnoa van oor tot oor! ("dat je dat zomaar deed...!")

Der zol hail wat lekkers opdaind worden en t wotter laip mie al in mond.
De bedainen was prima. Jonges en wichter deden heur uuterste best om t ons noar de zin te moaken en dat ging heur best oaf. Kon nait beter!
En de hapjes op d schoalen ... Kerel man, wat lekker!

Manluu wazzen t dik mit vraauluu ains: 'Beter kon t nait!'
Schoonzuske oet Hoorn haar nog wel wat laanger wilt... Zai kon mit heur twij loagere schoul vriendinnen herinnerns ophoalen en den heb je an n poar uur nait genogt!
Dat elk zo genoten het, dee mie slim deugd.

"Aandermoal mor weer", was mien antwoord, dou moeke vroug: "Hou vondst?"
"Bist maal? Dat douve nait elk joar! Elke bod wat aans!"

"Is mie goud heur. Doe hest goie ideeen!" En k gaf heur n ekstroa smokje veur wie sloapen gingen.

"k Haar t aans braid noar zin in Taiti!" sputterde ik noa... "k Huif nait aans!"