Jan Prijt.

Verhoal.

Op n poar noa gingen op zundag de mainste kinder in Hörn noar de zundagschoule. Haren wie wat te doun. De mainste inwoners van Hörn waren nait geleuveg, mor dat mouk niks oet. Van moeke kregen wie twij cent mit om in t puutje van de domi te doun.

De domi kon wel mooie verhoalen vertellen, mor of ze aalmoal woar waren waiten wie vanzulfs nait. Als wie n keer wat vroagen gingen stellen hou dat wel kon, den kregen wie noeit n dudelk antwoord.
Zoas gewoonlijk mit n koppeltje jonkvolk bie mekoar wer der noatuurlijk ook welains lol trapt. Bie de domi ging dat mainstied wel goud, mor as zien vraauw der was ging het wel ains mis.

Op n zekere zundagmörn begon der aine noast mie te laagen. En wel kreeg de schuld? Zoas altied was ik weer de klos en ze raagde mie oet.
Ik kon toun ook al nait tegen onrecht, en zee dat ze de verkeerde bie de kop haar.
Ik mocht heur nait tegenspreken zee ze, mor ik kon dat toch nait loaten.

Noa n zetje kwam ze hail haard op mie of runnen (haard lopen kon ze wel) mor ik was hail rad en klom op de raante van de baanke woar wie in zaten en laip doar over hín.
Dou kon ze mie nait kriegen. Ze het mie zo'n beetje deur de haile kerke achtervolgd en op n gegeven moment huil de riege baanken op en stoof ik op de gloazen deure òf. Ik wol dij deure mit n gang open drukken mit mien scholder, mor t bleek n deure te wezen dijst open trekken most.

Ik vloog der dwars deur hín en t glas vloog ale kanten op.
Vraauw domi wér aal kwoader en kwam net as Fanni Blankers Koen mit n gang op mie òf.
Ik kon ook hail haard lopen en stoof noar boeten, en zo luip ik over t kerkhof noar n groot hek.
Mit ain sprong was ik doar over hín.

Vraauw domi wol dat ook doun, mor bleef mit heur rok in de punten van t hek hangen.
Aigen schuld dochde ik. Haar ze mie de schuld mor nait geven mouten.

Ik bin doarnoa noeit weer noar de zundagschoule west.

Ploatst 3 juni 2019

| Witte panheerns | Braand op t kerkhof | Zundagschoule | Wild in t laand |