Gert van der Wal.

Verhoal.

Fietsbaand

As Wia van heur waark thoes komt vragt ze mie of ik de achterbaand van fiets even wat nij locht bie pompen wil, baand is slim zaagt en het fietst swoar, liekt wel of t hoes aal wieder vot stoat van t waark.

Geliek mor even doun den is e veur mörn weer kloar, t was ook wel neudeg, mit doem drok ik baand sikkom tot velg ien.
Fietspomp der bie en even n poar sloagen der ien en nog even n poar extroa, doem der op, joa haard zat, de veurbaand nog en kloar.

De volgende dag biet waark aankomen de fiets ien fietsrek zet, op dat moment n knal woar je hoast n haartverzakken van kriegen, heur collega's rennen noar boeten van schrik en om te zain wat of der loos is.
Verbouwerreert stoat ze om zich hen te kieken, beseft mor haalf wat of der gebeurt is. Mien laive deugd ik schrik van joen rap verschienen.
"Wat hest doe?" vroagen ze. "Ik wait van niks, kom ook net aanwaaien, stoa net noast mien fiets, mor geleuf dat mien baand knapt is zai ik net."

Sums kin n beetje extroa toch teveul wezen en dat geft nait het beste resultoat en achteroaf n baarg extroa waark.