Emo H. Edens.

sums
zai'k dien holden
haisternd aan de waske

sums
ruuk ik de geur
van dien schoet

sums
vuil ik dien aarms
steveg om mie tou

sums
ervoar ik dien ogen
daipbegriepend
in mienend

sums
beleef ik de nachtsmok
verzichteg op
miensteern

sums
heur ik dien stem
zacht troostend
mor ook vermoanend

t is al laank leden

sums
Moeke

Zunne braandt.
Hitte slagt boudel dele.
Eerappels hangen flotseg.
Ruzzelt gain blad.
Oarde snakt noar wotter.
n Hond holt zok heer.
Muggen zuiken schare.
Daipswale is stille.
Ales is stovveg.
Benaauwd!

Swaarde wolken noadern.
Stoareg aan vergraauwt dag.
Zunne verdwient.
Vreselik weer draaigt.
Haarde wind komt op.
Zaand wirrelt en stoft.
Bomen boegen.
t Is aal weerlicht.
n Knitterslag.
Dunder over Dale.

Zunne gaait vot,
twijduustern komt,
daglicht verdwient,
schienwaarpers verlichten Martini.
Al meer laampen braanden.

Opins begunnen klokken te luden
t örgel speult vaals,
ale lichten doven.
draaigende spannen,
t is oardeduuster.

D'r staait wat te gebeuren.
t Iest mie tou.

d'Oarde gromt en bromt
trilt en rilt.
Rinkelnde gloazen
vlaigen deur de locht.
Olle Grieze waggelt,
brokken stain kommen dele.

Mit knikkende knijen
en bibbers in t gat,
zai k hou mien Stad
schuddende veraandert
in ain revoazie.

In ainen dou'k d'ogen open,
schudkop en kiek om mie tou.
n Wicht nikt vrundelk en laagt.

Male dreum?
Kiek in toukomst?

deure
slagttou

huus
trilt noa

laifde
kin ales oet stoan

grìns
is e overhèn goan

doan
is laifde

piene
vuilt ze

verdrait
komt wis

minder
kin t nait worden

goud
komt aal

ìndelk

Ik schraif
om mien grunnegerlaand.
Mien vernailde slichtelaand.

Ik schraif
om de nusterge mìns
dij de weg kwiet is
En gain hulpe vindt.

Ik schraif
om n wereld
woar economie
mìnsen overeerstjet.

Ik schraif
om mien onmacht,
dat te veraandern.